"tell me, what is it you plan to do with your one wild and precious life?"

Mary Oliver

Diagnose: onvruchtbaar

Zo’n 8 jaar geleden was ik, in m’n eentje, op consult bij de gynaecoloog. Geen idee van wat me te wachten stond en ook nuchter: ‘Als het aan mij ligt, dan geven ze me vast een pilletje.’ Manlief had een belangrijke dag op zijn toen net nieuwe werk. Ik vond dat ik dat consult wel alleen af kon. Dit consult echter, zal ik me tot in lengte van dagen blijven herinneren. Hoe de stoelpoten onder me vandaan gezaagd werden, ik niet meer wist waar ik was. Hoe ik in een roes de gynaecoloog aankeek en bestormde met vragen. En vooral dat hele eenzame. Alleen ik in dat kantoor met naast me een lege stoel. Het hele heftige nieuws in m’n eentje horen omdat ik aandrong, door bleef vragen. De aarzeling bij de gynaecoloog wel opmerkte, maar niet naar huis wilde gaan zonder dat zij vertelt had wat ze wist.

Ze had een boodschap waar geen pilletjes tegen werken.

Onvruchtbaar

Toen mijn middelste cyclusdagen uiteindelijk allemaal eindigden in een afrondend bloedbad om vervolgens van voren af aan te beginnen, was het voor mij duidelijk: niet vruchtbaar, mislukt. En hiermee begonnen mijn man en ik aan een periode van vertwijfeld zoeken naar een mogelijkheid om toch zwanger te worden. Eerst naar de huisarts, toen naar het ziekenhuis en later naar een meer gespecialiseerd ziekenhuis. Een hele dag aan onderzoeken, bloedprikken, voorlichting en tranen volgde. Van een bezoekje aan de rukbunker om een potje om sperma in te leveren tot een ketting met knikker, walnoot en tennisbal om zaadballen op grootte te vergelijken en weer een inwendige onderzoek door een gynaecoloog. Van intimiteit is geen sprake met al deze vreugde- vruchteloze onderzoeken. Diepe vragen rezen in mij op: ik ben toch een vrouw? Ik ben toch gemaakt om kinderen te krijgen? Een voor een konden mijn dromen in de prullenbak: geen zwangerschap, geen gevulde wieg, geen borstvoeding, geen natuurlijk ouderschap, geen kleuter, puber, jongvolwassene, geen kleinkinderen… Onvruchtbaar….

Baarrecht

Wanneer ben je vruchtbaar? Is dat het hebben van alle lichamelijke vrouwelijk kenmerken? Is dat die paar dagen ongeveer in het midden van je cyclus? In de reformatorische wereld waar ik ben geboren en opgegroeid leek het de normaalste zaak van de wereld om als vrouw jong te trouwen en daarna ‘vruchtbaar’ te zijn en talrijk te worden. Ik herinner me een sollicitatiegesprek waarin me dit voorgehouden werd: dat ik als vrouw na moest denken of ik wel 4 dagen wilde werken, want wat als er kinderen zouden komen? Vrouw-zijn werd hier gereduceerd tot het baarrecht, maar is dát wat een vrouw werkelijk vrouw maakt? En ben je pas vruchtbaar wanneer je schoot ontvangt?

Onzin

Wanneer een vrouw zwanger raakt, hoor je dat als buitenwereld meestal rond een week of 12. Maar als het niet lukt om zwanger te worden, is het vaak zo dat mensen met allerlei onzin komen. Het is pijnlijk en fascinerend om te zien wat we als mensen doen om pijn te vermijden. Zodra we vertelden wat er bij ons speelde, werden de bijzonderste dingen aangedragen: ‘Maar dan kies je toch een donor? Je kunt altijd nog adopteren? Dan neem je toch een hond?’ ‘Je weet we hoe het moet toch?’

Vruchtbaarheid over generaties heen

We werden met onze openheid ook verrast door verhalen van mensen bij wie iets soortgelijks speelde of die dit jaren eerder meegemaakt hadden. Wat een rijkdom aan vruchtbaarheid heb ik ontmoet in deze mensen. Geen bakfiets of achterbank gevuld met kinderen, geen vieze handjes op de pas geverfde muren, maar een vruchtbaarheid die over generaties heen reikt en van zoveel betekenis is!

Terug naar de vraag: wanneer ben je vruchtbaar? Zijn dat die paar dagen per maand die eventueel kunnen uitmonden in een zwangerschap? Ben je vruchtbaar wanneer je kinderen krijgt? In zekere zin: ja! Je lijf doet het. Het zou eenzijdig zijn wanneer we alleen op deze manier tegen vruchtbaarheid aankijken. Alsof de wereld draait om kinderen en nageslacht en zodra je ze al dan niet gebaard en grootgebracht hebt het over is met vruchtbaar zijn.

Bemoediging

De Bijbel is voor mij een bron van inspiratie. Prachtige en bemoedigende woorden staan er in. Verhalen over mensen die in het eerste begin al worstelden met onvruchtbaarheid. Woorden over vruchtbaar zijn en talrijk worden: de aarde is inmiddels goed vol, de opdracht om talrijk te worden lijkt niet meer zo op z’n plek. Begrijp me goed: het ís een enorme zegen om kinderen te krijgen, maar zonder kinderen ben je niet minder gezegend. Jezus geeft ons de opdracht: “Blijf in Mij, dan draag je veel vrucht!” Hij was mens en verbonden met de wereld om Zich heen kon Hij over de lichamelijke vruchtbaarheid heen kijken naar een vruchtbaarheid die veel rijker is.

“De rechtvaardigen groeien op als een palm, zij dragen nog vrucht als ze oud zijn en blijven krachtig en fris. (…)”  

Voor jou

Herken je je in (stukjes) van mijn verhaal? Of worstel je juist met je onvervulde kinderwens? Neem contact met me op, dan luister ik naar je verhaal en verlangen.

Laat een reactie achter

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *