Spiritualiteit is hip. Voor wie de serie B&B vol liefde afgelopen zomer gevolgd heeft: daar was een berg ‘spiruwaliteit’ te zien – veel mensen konden het woord amper uitspreken.
We kennen spiritualiteit vaak als ‘vaag’ iets. Als een woord dat besmet is met iets als wierook, yogamatjes, onduidelijkheid en door mensen met okselhaar en dreadlocks beoefend wordt. Zo jammer, want met deze ‘uitleg’ of vooroordeel doen we het woord en wat daarbij hoort, tekort.
Spiritualiteit is een manier van leven. Spiritualiteit is niet iets vaags, het is wezenlijk. Spiritualiteit is er voor iedereen die daarnaar verlangt. Ten diepste gaat spiritualiteit daar om: verlangen. Niet voor mensen die gevonden hebben, maar voor mensen die verlangen. Of zoals ik zo mooi las: spiritualiteit is voor mensen die verlangen omdat ze gevonden zijn.
Dat verlangen dat spiritualiteit teweeg brengt, gaat over gericht zijn op God. Voor een ontmoeting met de Ene. En in de ontmoeting ontwikkel je wortels. Zoals die boom uit psalm 1.
Spiritueel leven dat gericht is op God, is allerdiepst een vorm van antwoordend leven. Je hebt een stem gehoord, diep van binnen. En je weet dat het de stem van God is. Spiritualiteit is de echo van die stem. En je mag je weg gaan met blijdschap.
Doorpraten over dit onderwerp? Weet je heel welkom voor als je zoekt naar meer van God in je leven.
Laat een reactie achter